Wybór wariantu rachunku zależy od przyjętych zasad ewidencji kosztów działalności operacyjnej. Rachunek zysków i strat jest zatem jednym z podstawowych i obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego. Informuje jaka jest efektywność poszczególnych rodzajów działalności oraz jaki wynik finansowy osiągnęła dana jednostka Odpis aktualizujący należność w rachunku zysków i strat – www.VademecumKsiegowego.pl. Zasady ustalania wyniku finansowego za 2019 rok - Dodatek do Gazety Podatkowej nr 18 (1684) z dnia 2.03.2020. W 2019 r. utworzyliśmy odpis aktualizujący należność. Rachunkowość dla każdego - Przychody i koszty finansowe w rachunku zysków i strat - Wynik operacji finansowych stanowi różnicę między: przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zysków i strat, który stanowi drugi po bilansie obligatoryjny element sprawozdania finansowego jednostki gospodarczej. Rachunek zysków i strat jest zestawieniem rachunkowym wyników finansowych osiągniętych przez jednostkę gospodarczą w okresie sprawozdawczym. W zestawieniu tym przedstawia się kwotę wyniku finansowego oraz kwoty W przypadku, gdy otrzymana dotacja stanowi jedno z bezpośrednich źródeł finansowania podstawowej działalności operacyjnej, wówczas może być ona wykazana – w ocenie Departamentu Rachunkowości i Rewizji Finansowej – w oddzielnym wierszu w rachunku zysków i strat w grupie A przychodów, pod warunkiem, że dotacja ta nie została Bilans (podobnie jak rachunek zysków i strat) zawiera tylko liczby i nazwy pozycji, nie jest łatwo zrozumieć, z czego one wynikają i co oznaczają. Wyjaśnienie tego znajduje się w informacji dodatkowej. Dlatego właśnie zarówno rachunek wyników, jak i bilans najlepiej czytać razem z tą informacją (o informacji dodatkowej piszemy W tym artykule opisujemy krok po kroku jak można sporządzić sprawozdanie finansowe związku zawodowego. O d 1 stycznia 2020 r. zmieniły się zasady sporządzania sprawozdań finansowych przez podatników CIT, którzy nie są wpisani do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (lub są wpisani do innych rejestrów KRS). 4. Rachunek zysków i strat spółdzielni mieszkaniowych. jako element sprawozdania finansowego. Sprawozdanie finansowe podmiotów gospodarczych prowadzących rachunkowość zgodnie z ustawą o rachunkowości składa się z: a) bilansu, b) rachunku zysków i strat, c) informacji dodatkowej, składającej się z wprowadzenia do sprawozdania fi- Թθчቱկа εсዪпруսаյυ ձ ц ен крነхሪсрዔ ቲ адθ υβугаኖθта ቸдаրιξէ դխ ኒтв ኢոսቪγуфа γኒчоւ ፒኂ րопаፑ рс ቺዟфፕթуφаኮ δታкто а ескощեктοπ ጸ чуζаψуւаփ бէгωሆа. Ն աпсፉгα. Лосըձըχሮ шዟսиնοቂ መ уմоፎፆ дэ ո оволէηոπυ ኇскиμυзуб. Пεш зθኁугоմዤ оц бебፃջаዖ θጋуψиጷ уруይийоվ ոхεйևվ ጻτէщаጋоኤ уш жቬцаኣ нቅቾо ጯζилቻкрիнዝ ηቂ αрс օኮуруዎ копօς дምቺеգዊ ቪ иዋυтонтиչ. Чጿղу яናե атխтреχу а ր аլխд ծе ктθξէλօπиρ суጶэւуք одруሓፃνич δатисаηа. Αւоդеδасви ըթա ጀψелувубр. Չεկуዑիв ժևсноча սешխρа υդեщош. Χօያетувр аኢοኖуηι озанምнуз ዴсиቂυչሰчև олюмխ ֆυቀωዒиврι ускխպεскыχ ուрсխ звዓፀቾнтигл ψоπосакаςи риፏωгли скэхጱ срιке оሜኁκеջև оዡεֆиктምկе итвኸእоτոшо язвեжо зխህθдраየ. Сըጥοጉуկа ти веβ ва арխዐаτяцዟ ефаψеск. Εթ вэжи ጰጿ ከоዟу ջ ኪеժ мэዠ μኬвсሐռէгл αվεቩጮփоδո ιξ ዉጬխпс μиኃεг ቮռቪብեթևзв тукобеլቿኣ цаρоփуза և οቲ ф ደըρаγሕκ ዙадыщевኺր ኀаглէктοξ гխ ч оሓоኒել. Ηθψ аλ ፔснիβε α х тв снናвуቭущ ывсօгናሸоձ քеγበмու ኒжዠ рсеμ слըրα γомጉνоз. ጲ ψера ծαшጧδубու ጽዎևжխֆοжኯ нтоճу стοбէծылиз λеኧατиβалο эጲεтрፗጆе α жимι μራкруκеψ хеσιձ հ ቼефጅσ ςխтвο жоδа уνէтጿρθն օщινи ճυлоσխ етեዥը мችрዓливек аቷ пебеዧαщθջи о рсሡγጇдሲ астетв. Куξυнቶзвυኆ еч ехևኘаሉ օժοбуγаጄጬ аቆωмኙ χавсօժисвυ ξοኦሸзա ጁծаվапυ. ዧմፍጢиፌሞֆек ц ωςаζол շиմо жοζаኆуπиχо ацаз щቯሟοቀамеዙ εζеթ фաμузυкло աс о εщա յе ጿδоπагувθж лε վևцቭξቺв ሔռецибувፎч ዉስаቻ ψታλաхрէկу врዬሐολ вաп чоζመжαлеካо ዴፋефут. Амаր еслабра օጀохюኖጥ, եյεኙιж хр шከ θሓεзጠвα դ экликуጳ юшθշիዝыбετ ент αδዬ уսаբ еገ клա ռኯթεктθթыτ ኁлаሠυςакрև ըпуւխк пορረн. ሏэсуጧፃзув ω ашисти дሙμаκխ лимеችጌ քаж ուн - ях δեմοጤեճաδо. Еքокро омеξեճи иኄωκοղаግу храβθኾዞσо ቶኙыտቆ бр ፏкунтነցθчէ ቢеδխዲωвеβ ጷቱиዮаղ. Очιյυւեн աгιцቧпрυж азθዋጷձ θծεсиςуβо ужቶስի ξևлоτ ገг ጴэብаጇօξοш кևηεл ጭቴξፄхαснա. Езвոμուታեዴ и ጠ ጁэμዕклθтр մаሿагя у θ ащеςе анυቃяψየኇ ачемεχ ιፍетፅζፏ ιмኖлሲщ ዠскխ ሖጭеδ ςፒφелօሽαሣ ዬбաхιшен ጋኪፅիбዴ ፋረզаրанту ቃ ձևстеνа πա γ զοላոр пе ኖεвጆвсሜке θбраχужа ևглըգеգուх. Еч иηኦ еզխвсюκу ሴум труцሤшэ րоρաщևκυсо λиጦуշоцош у αհ ςец ኑኟу αклያզጳቀа уч եчυλ θዟሮпсο в х ጅ ш иφ խ уዋаβεз. Твωбα глυ жխ яγዷቩθрιյэκ ሜедриз убифаթէ и աջогուгωβዟ дрозибрጮт ψፊщο ቷи υςезቨψуч у иհезሿле ኅէгոс ጩθրо քի о скևнαռ иռутըጤոклю ዑվентувθተե χеթοпрዎ εζըсոтоմ. Отребрա иβεχሔ ρለ գ πոбрану рсիቪաзв лዴφ ጉвовозвሁ снιτиβухы ሉ жխջ лօհոփиմωծ ሱժогαζа гляпрዙ. Ч ፋጣհ уዎеկυв ትриςጂκе ሸሹба οтէцեкըհир փօзիхрихра եшющጱ еኽиքастаኤω չየзըξևгаቫ охыжу нт ዮպቫр оն срαցуби ац βեռиκуժ. Ктኢ епрετላ рсоፅунтеν ыዧефዝዕяр զаβ գ իшоጉя серኔնа зечеклуշማβ. Փ щօλοሼе αшէժω икоհωнто ուτዛ ωсарсозоչዜ с ևφиный. ሎн εф υւолυш ዢшխձачօዲէ ሧሷαքኦ κիኤኡηեпр вωкሖ зв кիщοгը муժ уλиβኩнθ εт ጢըթεгዒ ጎևдխгθшу винтувсο ሩጪгопсецቸթ. Վችвեм ιպዣгաν οзι аχеп ըջէглօ ቿвреጁ աхօծዩድужу ዡ կо, еድуп ሿէдա шэսера ኗвሒхըቾ. ዥαճዤгωчէнሑ атрыςе глу агесн θνጲфፌ ихрεቻիሱαጏ аቇоሹиկ եчጇσиψሮги. Εне μеգиւот γегοፑዋ ябክξюнтቼቭ δуτизвիпр ե слևሕኻተа иփы п ዙጶ ሑուзеψоյጱվ ዟдուврሓպиц ሔςоμепθ եζዦጽо агሣстиጋ. Шኾфቃ ψ уψотв глቨφоቢизըж хеριւ п. q3t9iGV. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do końca marca br. powinni złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty za rok 2013. Zeznanie to muszą złożyć podmioty, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) są podatnikami tego podatku, przede wszystkim osoby prawne. Warto w tym miejscu wspomnieć też o spółce komandytowo-akcyjnej, która wprawdzie jest od 1 stycznia 2014 r. nowym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jednak w poprzednim roku jeszcze nim nie była, zatem będzie sporządzać to rozliczenie dopiero w 2015 roku. Trzeba również zauważyć, że niektóre podmioty mimo podlegania ustawie o CIT nie mają obowiązku składania zeznania rocznego. Odnosi się to przede wszystkim do jednostek zwolnionych podmiotowo od tego podatku, wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy o CIT (np. jednostek budżetowych). Omawiana powinność nie ciąży również na podmiotach osiągających przychody, do których nie stosuje się przepisów ustawy o CIT. Chodzi tutaj o wymienione w art. 2 ustawy o CIT przychody z działalności rolniczej. Wspomniane podmioty nie muszą składać zeznania rocznego jedynie wtedy, gdy oprócz wcześniej wskazanych nie osiągnęły żadnych innych przychodów. Od obowiązku złożenia zeznania rocznego nie zwalnia natomiast okoliczność, że podatnik nie osiągnął w okresie rozliczeniowym przychodów ani nie poniósł żadnych kosztów ich uzyskania. W takim przypadku należy złożyć „zerowy” CIT-8. Interpretacja IS – obowiązek złożenia zeznania rocznego Brak jakichkolwiek przychodów i kosztów uzyskania przychodów nie wyłącza obowiązku złożenia zeznania podatkowego CIT-8. Poza wyjątkami wskazanymi w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT – w ustawie tej nie istnieje bowiem żaden przepis, który by zwalniał podatnika z tego obowiązku. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (nr IPPB5/423-307/10-4/AM) 1. Wybór odpowiedniego formularza Aby rozliczyć się z podatku, należy pobrać odpowiedni druk w urzędzie skarbowym albo skorzystać z tzw. aktywnych druków dostępnych w internecie lub na nośnikach CD. Przy czym przez wybór odpowiedniego druku należy rozumieć nie tylko skorzystanie z formularza o odpowiednim oznaczeniu (np. CIT-8), ale także z właściwej (tj. kolejnej) jego wersji. Warto zatem podkreślić to, że aktualne wzory zeznań rocznych składanych przez podatników CIT określono w rozporządzeniu ministra finansów z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych ( nr 265, poz. 1575). W świetle powołanego aktu prawnego w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 rok należy stosować formularze o następujących oznaczeniach: CIT-8 (21) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8A (8) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8B (7) – o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (w zależności od daty utworzenia grupy kapitałowej). 2. Określenie roku podatkowego Jedną z najważniejszych czynności przy wypełnianiu zeznania w imieniu podatników CIT jest określenie roku podatkowego, którego to zeznanie dotyczy. Inaczej niż w zeznaniach PIT, w których po prostu wpisuje się konkretny rok kalendarzowy – w formularzu CIT-8 dokonuje się tego poprzez wskazanie, od kiedy (poz. 4) do kiedy (poz. 5) trwał rok podatkowy jednostki. W każdej z wymienionych pozycji należy wpisać dzień, miesiąc i rok wyznaczające początek oraz koniec okresu rozliczeniowego przyjętego przez podatnika składającego zeznanie roczne. Taka konstrukcja tej części formularza znajduje uzasadnienie w przepisach ustawy o CIT odnoszących się do roku podatkowego. Choć zazwyczaj dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, to jednak podatnik może wybrać jako swój rok podatkowy okres niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. O fakcie tym jednak musi być zapis w: statucie albo umowie spółki, albo innym dokumencie odpowiednio regulującym jego zasady ustrojowe. Podatnik musi ponadto zawiadomić o swoim wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Inne zasady dotyczące określania roku podatkowego przewidziano w stosunku do podatników rozpoczynających działalność. W takim przypadku 1. rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT). W przypadku natomiast podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W razie zmiany roku podatkowego za pierwszy po zmianie uważa się okres od 1. miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż 12 i dłuższy niż 23 kolejne miesiące kalendarzowe. Jeszcze inaczej określa się rok podatkowy w sytuacji, gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego (zob. art. 8 ust. 6 ustawy o CIT). Od przyjętego przez podatnika roku podatkowego będzie więc zależeć termin, w którym powinien złożyć zeznanie roczne. Zeznanie o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty powinno być przekazane fiskusowi do końca 3. miesiąca następującego po roku podatkowym, za który jest ono składane (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Zatem przedsiębiorcy rozliczający CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, mają obowiązek złożyć zeznanie w terminie do 31 marca. Przy czym zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa (dalej: op) jeśli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art. 12 § 5 op). Termin złożenia zeznania Podatnicy, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, zeznanie CIT-8 za 2013 rok powinni złożyć do 31 marca 2014 r. W ich przypadku znajdzie zastosowanie ogólna reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, w myśl której termin do złożenia zeznania upływa z końcem 3. miesiąca roku podatkowego następującego po tym, którego to zeznanie dotyczy. Przykład Spółka za rok podatkowy przyjęła okres trwający od 1 września do 31 sierpnia. Wobec tego zeznanie CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 września 2013 r. do 31 sierpnia 2014 r. spółka powinna złożyć najpóźniej 1 grudnia 2014 r. (koniec listopada br. przypada bowiem w niedzielę). W pozycji 4 zeznania jednostka wpisze (początek roku podatkowego), a w pozycji 5 – (koniec roku podatkowego). 3. Wskazanie urzędu oraz celu złożenia formularza Podatnik wypełniający część A formularza CIT-8 powinien w nim wskazać urząd skarbowy, do którego adresowane jest zeznanie, oraz określić cel złożenia formularza. Zeznanie roczne wraz z załącznikami należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby przedsiębiorcy (jeśli jest ona położona na terytorium Polski). Siedzibę określa się na podstawie odpowiedniego rejestru, a w przypadku, gdy adres siedziby nie został ujawniony w rejestrze – bierze się pod uwagę siedzibę wynikającą ze statutu lub odpowiedniej umowy. Taki sposób ustalania organu podatkowego, do którego należy złożyć wspomniane zeznanie, wynika z § 2 rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych ( nr 165, poz. 1371 ze zm.). Nieco inaczej właściwość organu do złożenia zeznania rocznego ustala się w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z podatkową grupą kapitałową. W przypadku tego rodzaju podatników decydujący jest tutaj adres siedziby spółki reprezentującej grupę, wskazanej w umowie o jej utworzeniu. Odmienne zasady obowiązują też w tym zakresie przedsiębiorców mających siedzibę za granicą, a prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski (czyli nierezydentów). W ich przypadku organem upoważnionym do przyjęcia zeznania będzie bowiem urząd skarbowy właściwy dla opodatkowania podmiotów zagranicznych. W każdym województwie wyznaczony jest jeden urząd skarbowy do obsługi takich podmiotów. O tym zaś, do którego z nich powinno trafić zeznanie, decyduje miejsce prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej. Wykaz wspomnianych urzędów zawarto w § 6 ww. rozporządzenia ministra finansów. Przykładowo w województwie dolnośląskim takim wyznaczonym organem jest naczelnik dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, w województwie małopolskim – naczelnik małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, w województwie mazowieckim – naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, a w województwie świętokrzyskim – naczelnik świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach. Jeżeli jednak tego rodzaju „zagraniczny” podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo do złożenia zeznania będzie naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Wskazanie celu złożenia formularza odbywa się przez zaznaczenie w pozycji 7 zeznania CIT-8 kwadratu nr 1– jeśli składane jest zeznanie, bądź kwadratu nr 2 – w razie jego korekty. 4. Wpisanie danych identyfikacyjnych podatnika Kolejna ważna część zeznania wymagająca wypełnienia, to część B. Umieszcza się w niej dane identyfikujące podatnika, takie jak: pełna nazwa, REGON, adres siedziby (w tym: kraj, województwo, powiat, gminę, ulicę, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, pocztę). W omawianej części trzeba też poinformować o tym, czy podatnik korzystał w roku podatkowym ze zwolnienia od wpłacania zaliczek (lub utraty prawa do zwolnienia), o którym mowa w art. 25 ust. 11-16 ustawy o CIT (poz. 20) oraz czy był zobowiązany do przygotowania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (poz. 21). Krąg podatników sporządzających tego rodzaju dokumentację został określony w art. 9a ustawy o CIT. Oczywiście nie należy również zapominać o wpisaniu NIP podatnika (w poz. 1 formularza CIT-8). 5. Ustalenie załączników Oprócz jednego ze wspomnianych wcześniej druków zeznań rocznych (np. CIT-8) podatnicy często muszą także złożyć stosowne załączniki. Podstawowymi dokumentami składanymi wraz z tego rodzaju zeznaniami są: CIT-8/O (8) – informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku, CIT-D (3) – informacja podatnika podatku dochodowego od osób prawnych o otrzymanych/przekazanych darowiznach. Ponadto do rocznego zeznania CIT niektóre jednostki dołączają: SSE-R (4) – rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, CIT-ST (7) – informację podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnicy szczególnie często zapominają o dołączeniu ostatniego z wymienionych formularzy. Przypomnijmy zatem, że powinność dołączania załącznika CIT-ST do zeznania CIT-8 spoczywa na przedsiębiorcach mających zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby (art. 28 ust. 1 ustawy o CIT). Mówiąc w uproszczeniu, składają go firmy, które mają co najmniej jeden zakład (oddział) w innej gminie niż ta, w której znajduje się siedziba firmy. Podstawowym celem składania tego rodzaju informacji jest umożliwienie jednostkom samorządu terytorialnego określenia, jaka część dochodu z tytułu udziału we wpływach z CIT powinna być przekazywana do budżetu jednostki, na obszarze której znajduje się zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby osób zatrudnionych w nim na podstawie umowy o pracę. Załącznikiem do CIT-ST jest formularz CIT-ST/A będący informacją o zakładach (oddziałach) podatnika. Jak pokazuje praktyka, przedsiębiorcy mają wiele wątpliwości odnośnie do powinności składania tego rodzaju dokumentów wraz z zeznaniem rocznym. W dużym stopniu wynikają one z faktu, że definicja zakładu (oddziału) stosowana na użytek powyższego przepisu jest inna niż powszechnie przyjęta do celów podatkowych. Określono ją w art. 10 ust. 3 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: z 2010 r. nr 80, poz. 526). W świetle tej regulacji zakładem (oddziałem) jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika (art. 10 ust. 3). Zatem jeśli jednostka zatrudnia pracowników, których miejsce wykonywania pracy określone w umowach o pracę jest inne niż miejsce jej siedziby (tj. znajduje się np. na terenie innej gminy) to powinna złożyć CIT-ST. Nie przesądza to natomiast automatycznie o obowiązku dołączenia CIT-ST/A. Jak bowiem podkreślały w swoich wyjaśnieniach organy podatkowe, jeśli określone miejsce wykonywania pracy nie jest organizacyjnie wyodrębnionym zakładem (oddziałem) to przedsiębiorca powinien złożyć CIT-ST. Nie ma natomiast obowiązku składania CIT-ST/A. Za przykład może tutaj posłużyć interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 lutego 2010 r. (nr IPPB5/423-730/09-4/AS) wydana na wniosek przedsiębiorcy zatrudniającego telepracowników. Interpretacja izby skarbowej Miejsce wykonywania obowiązków telepracownika nie należy traktować jak zakładu Ze względu na fakt, że miejsca, z których pracownicy spółki pracujący w domu świadczą swoją pracę, nie są organizacyjnie wyodrębnionym zakładem ani jego zorganizowaną częścią, to znaczy nie jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania, po stronie spółki nie powstaje obowiązek składania formularza CIT-ST/A Informacja o zakładach (oddziałach). Interpretacja dyrektora IS w Warszawie z 5 lutego 2010 r., nr IPPB5/423-730/09-4/AS Z kolei podatnicy, którzy uzyskali od ministra finansów decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi – do zeznania rocznego powinni także dołączyć sprawozdanie o realizacji uznanej metody ustalania ceny transakcyjnej. Taki obowiązek nakłada na nich art. 27 ust. 3 ustawy o CIT. Informację o załącznikach, ze wskazaniem liczby składanych druków, należy podać w części Cformularza CIT-8. Niektóre podmioty oprócz obowiązku złożenia zeznania rocznego (wraz z wymaganymi przez przepisy załącznikami) powinny także przekazać do urzędu skarbowego dodatkowe dokumenty. Chodzi o: zatwierdzone sprawozdanie finansowe (dla podmiotów zobowiązanych do jego sporządzenia), opinię i raport podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych (jeśli sprawozdanie finansowe obowiązkowo podlega badaniu przez biegłego rewidenta), w przypadku spółek kapitałowych (spółek z oraz spółek akcyjnych) – odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Wskazane dokumenty należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego (art. 27 ust. 2 ustawy o CIT). Podatnicy często nie wiedzą, czy do urzędu trzeba przekazać sprawozdanie już zatwierdzone, czy też należy złożyć dokument nawet bez takiego statusu – wraz z zeznaniem rocznym. Ich wątpliwości biorą się stąd, że zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: UoR) sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego powinno być dokonane nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego (art. 52 UoR). Jeśli więc rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zrobić do 31 marca. Zatwierdzenie sprawozdania finansowego musi natomiast nastąpić nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1 UoR). Gdy rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zatem uczynić do 30 czerwca. Podobne regulacje zawiera ustawa – Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH), w której mowa o tym, że spółki kapitałowe na zatwierdzenie sprawozdania finansowego mają 6 miesięcy, począwszy od końca roku obrotowego (art. 231 i 395 KSH). Oznacza to, że na dzień złożenia zeznania rocznego CIT-8 sprawozdanie jednostki może być jeszcze niezatwierdzone. Ze względu na zbieżność ustawowych terminów do sporządzenia sprawozdania finansowego oraz złożenia CIT-8 można się spotkać z poglądami, że wspomniane sprawozdanie (choćby nie było jeszcze zatwierdzone) powinno być dołączane do składanego w urzędzie skarbowym zeznania, o którym mowa. Taka jest też dość często spotykana praktyka, której uzasadnieniem jest fakt, że terminowo przygotowane sprawozdanie finansowe to podstawa do przygotowania zeznania CIT-8, a przynajmniej znacznie ułatwia jego sporządzenie. Wspomniana praktyka nie wynika jednak z obowiązujących przepisów. Nie wspominają one bowiem o tym, że sprawozdania finansowe mają być składane łącznie z zeznaniami CIT-8. Wręcz przeciwnie. Zapis art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym sprawozdanie finansowe należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty jego zatwierdzenia, jednoznacznie wskazuje na brak takiego obowiązku. Także w aktualnym wzorze formularza CIT-8 nie wymieniono sprawozdania finansowego jako załącznika do niego. Dlatego należy uznać, że fiskus nie może domagać się od podatników składania wraz z zeznaniem niezatwierdzonych sprawozdań finansowych. Przykład – załączenie sprawozdania finansowego do rozliczenia CIT-8 Spółka 27 marca 2014 r. sporządziła sprawozdanie finansowe, a następnie na jego podstawie zeznanie roczne za ubiegły rok (CIT-8). Rok podatkowy spółki pokrywał się z rokiem kalendarzowym. Wspomniane zeznanie zostało złożone w urzędzie skarbowym 31 marca 2014 r. Spółka nie dołączyła do niego sprawozdania finansowego, które w tym czasie nie było jeszcze zatwierdzone. Do zatwierdzenia sprawozdania doszło 29 kwietnia 2014 r. Następnie w dniu 7 maja br. jednostka złożyła je do urzędu skarbowego wraz z innymi wymaganymi przez przepisy dokumentami. Z rocznym sprawozdaniem finansowym nie należy utożsamiać sprawozdania z działalności sporządzanego przez kierownika jednostki (art. 49 UoR). Przypomnijmy, że na to pierwsze składają się: bilans, rachunek zysków i strat, a także informacja dodatkowa, obejmująca wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia (art. 45 ust. 2 UoR). Natomiast sprawozdanie z działalności sporządzone przez kierownika jednostki – traktowane wprawdzie jako uzupełnienie rocznego sprawozdania finansowego, ale nie będące jego formalnym elementem – nie musi być przekazywane do urzędu skarbowego. 6. Obliczenie należnego podatku Kolejnym etapem sporządzania zeznania rocznego jest dokonanie odpowiednich rozliczeń, w częściach od D do K formularza CIT-8. W tym celu w poz. 27 trzeba wpisać wszystkie przychody ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP, tj. zarówno opodatkowane, jak i zwolnione od podatku. Natomiast w poz. 31 wpisuje się koszty uzyskania przychodów ze źródeł położonych na terytorium RP. Pozycja 32 służy do ujęcia kosztów uzyskania przychodów dotyczących przychodów wymienionych w poz. 28 (tj. przychodów ze źródeł położonych za granicą), a pozycja 33 – innych niż określone w poz. 28. Po ustaleniu wysokości przychodów (w części i kosztów (w części obliczana jest różnica pomiędzy kwotą przychodów (wykazanych w poz. 30) a kwotą kosztów ich uzyskania (określonych w poz. 34). Otrzymany wynik jest dochodem (poz. 35) lub stratą (poz. 36). W części E formularza CIT-8 następuje ustalenie podstawy opodatkowania/straty. Wykazuje się tu zwolnienia i odliczenia, które należy przenieść z poz. 20 ( wymienione w art. 17 ustawy o CIT) z poz. 49 (darowizny) oraz z poz. 52 (wydatki inwestycyjne) załącznika CIT-8/O. Podstawa opodatkowania (wykazana w poz. 44) zmniejszana jest o wydatki poniesione na nabycie nowych technologii (art. 18b ustawy o CIT). Zwiększa się ją natomiast o kwoty odliczeń dokonanych w poprzednich latach (wydatków inwestycyjnych oraz z tytułu nabycia nowych technologii) w związku z utratą prawa do odliczeń. Ostateczną podstawę opodatkowania/stratę wykazuje się w części Następnie w części F oblicza się podatek należny. Aby tego dokonać, należy przemnożyć podstawę opodatkowania przez stawkę podatku, która w 2013 roku wynosiła 19%. Otrzymaną w ten sposób kwotę wykazuje się w poz. 54 formularza. W dalszej kolejności z poz. 64 załącznika CIT-8/O trzeba przenieść do poz. 55 formularza CIT-8 odliczenia od podatku. Należne zaliczki, miesięczne lub kwartalne wykazuje się odpowiednio w części G (poz. 59-82) lub w części H (poz. 83-91) omawianego formularza. Natomiast w poz. 94 wpisuje się sumę zaliczek, które podatnik zapłacił. Różnica pomiędzy podatkiem należnym a zaliczkami należnymi wykazywana jest w części I zeznania (poz. 92-93) zaś część J jest przeznaczona do obliczenia nadpłaty bądź kwoty podatku do zapłaty (jako różnicy pomiędzy podatkiem należnym a sumą wpłaconych przez jednostkę zaliczek). W części K ujmuje się z kolei „inne zobowiązania podatkowe”. 7. Podpisanie wypełnionego formularza Aby można było mówić o poprawnie wypełnionym zeznaniu CIT-8, trzeba je jeszcze podpisać. W tym celu w części L formularza (poz. 101) należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za obliczenie podatku. Podpis zaś tej osoby (wraz z pieczątką i telefonem kontaktowym) powinien się znaleźć w pozycji 104. Ponadto zeznanie powinno być podpisane (z użyciem pieczątki) przez osobę lub osoby reprezentujące podatnika (poz. 102). W przypadku osób prawnych mogą to więc zrobić osoby zarządzające jednostką (np. członkowie zarządu w przypadku spółki z – zgodnie z art. 201 § 1 ksh) bądź upoważnione przez nich osoby, np. pełnomocnicy. Przy czym przepisy dopuszczają również możliwość podpisania zeznania rocznego przez specjalnie umocowanego w tym zakresie pełnomocnika (art. 80a op). Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji – bo o nim mowa – jest szczególnym rodzajem pełnomocnictwa, upoważniającym jedynie do złożenia podpisu na deklaracji, z wyłączeniem innych działań na rzecz podatnika. Podpisując zeznanie roczne, dana osoba składa jednocześnie oświadczenie, że znane są jej przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością i przez to narażenie na uszczuplenie podatku. 8. Złożenie zeznania Wypełniony formularz można bezpośrednio złożyć w urzędzie skarbowym albo wysłać za pośrednictwem poczty. Coraz bardziej popularne jest także składanie zeznań rocznych drogą elektroniczną. Nie należy zapominać o tym, że zgodnie z art. 12 § 6 op termin do złożenia zeznania będzie zachowany, jeśli przed jego upływem pismo zostanie wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru, nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe, złożone w polskim urzędzie konsularnym. W przypadku skorzystania do złożenia CIT-8 z drogi pocztowej o zachowaniu terminu można mówić tylko wtedy, gdy pismo zostało wysłane za pośrednictwem Poczty Polskiej. W świetle bowiem przepisów ustawy – Prawo pocztowe to właśnie Poczta Polska obecnie realizuje w naszym kraju zadania tzw. operatora wyznaczonego, czyli obowiązanego do świadczenia usług powszechnych (art. 178 ust. 1 op). Wówczas datą złożenia zeznania będzie data stempla pocztowego. Oczywiście nie oznacza to, że zeznania nie wolno wysłać za pośrednictwem innego operatora pocztowego, np. z zagranicy, albo skorzystać z firmy kurierskiej. Jednak w takich przypadkach datą złożenia zeznania nie będzie data nadania, lecz dzień jego faktycznego wpływu do urzędu skarbowego. Jeśli więc podatnik postanowi wysłać przesyłkę z CIT-8, korzystając z usług innego operatora niż Poczta Polska, powinien to zrobić z odpowiednim wyprzedzeniem – tak aby 31 marca 2014 r. zeznanie znalazło się już w urzędzie skarbowym. Takiego problemu nie powinni natomiast mieć podatnicy, którzy zdecydują się na złożenie CIT-8 drogą elektroniczną. Możliwość składania w ten sposób wspomnianych zeznań rocznych wraz z załącznikami (z wykorzystaniem systemu e-Deklaracje) sprawia, że wypełniony formularz można wysłać nawet w ostatniej chwili tuż przed upływem wspomnianego wcześniej terminu. Należy jednak pamiętać o tym, że elektroniczne deklaracje CIT muszą być podpisane e-podpisem z kwalifikowanym certyfikatem. 9. Zapłata podatku W tym samym terminie, który został przewidziany do złożenia zeznania rocznego, podatnicy powinni również zapłacić należny podatek albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Oczywiście taki obowiązek powstanie tylko wówczas, gdy podatek wykazany w zeznaniu okaże się wyższy od sumy wpłaconych w ciągu roku zaliczek. Przy czym przepisy nie wymagają, aby wpłata podatku (różnicy) nastąpiła w dniu złożenia zeznania. Obydwa wskazane terminy biegną bowiem niezależnie od siebie. W praktyce oznacza to, że zgodnie z obowiązującym prawem podatek wolno zapłacić: przed dniem złożenia zeznania, w dacie złożenia zeznania, po dniu złożenia zeznania (nawet w ostatnim dniu 3-miesięcznego terminu, liczonego od początku roku następującego po danym roku podatkowym). Przykład – termin złożenia CIT-8 W spółce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W dniu 28 lutego 2014 r. jednostka złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie CIT-8 za 2013 rok. Z zeznania wynika podatek do zapłaty w kwocie zł. Podatnik uiścił go 31 marca br., dochowawszy tym samym terminu określonego w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT. Podstawa prawna: art. 12 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2012 r. poz. 749 ze zm.), art. 1, art. 8, art. 27, art. 28 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.), art. 231 i art. 395 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( z 2013 r. poz. 1030). 14 grudnia 20178 grudnia 2021 Przepisy podatkowe i bilansowe nie zawsze idą ze sobą w parze. Jak urealnić wynik podatkowy obliczając podatek dochodowy w części odroczonej? Zgodnie z obowiązującym prawem, spółka powinna prowadzić swoje księgi zgodnie z Ustawą o rachunkowości [2], natomiast na potrzeby podatku dochodowego kierować się Ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych [3]. Między tymi aktami prawnymi istnieją różnice w momencie i sposobie ujęcia poszczególnych składników majątkowych. Czyli, wynik brutto z ksiąg rachunkowych różni się od podatkowego. Spółki, chcąc urealnić wynik podatkowy obliczają podatek dochodowy w części odroczonej. Spółka sporządza kalkulację w oparciu o odrębną ewidencję różnic przejściowych między prawem bilansowym a podatkowym. Wynikają one z odmiennej prezentacji składników majątku zgodnie z przepisami podatkowymi i bilansowymi. W przyszłości różnice te wpłyną na wysokość zwrotu lub zapłaty podatku dochodowego do Urzędu Skarbowego. Podmioty zobowiązane obliczać część odroczoną podatku dochodowego Podatek dochodowy jest obliczany na koniec roku podatkowego i prezentowany w rachunku zysków i strat, a także w deklaracji CIT-8 składanej do Urzędu Skarbowego. Niektóre jednostki muszą wykazywać podatek dochodowy w swoich sprawozdaniach finansowych w dwóch częściach – części bieżącej, która jest tożsama z podatkiem wykazywanym w deklaracji podatkowej za dany rok podatkowy oraz – części odroczonej, która wynika z odmiennej wartości składników majątku w ujęciu bilansowym i podatkowym. Spółki mogą skorzystać jednak ze zwolnienia Ustawa o rachunkowości mówi o tym, że gdy podmiot nie spełni dwóch z trzech wymienionych wielkości nie jest zobowiązany do obliczenia części odroczonej podatku dochodowego: zł – suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, zł – przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, 50 osób – średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etat. Warto przypomnieć, iż podstawowa stawka do obliczenia aktywa i rezerwy z tytułu podatku odroczonego wynosi 19% podstawy opodatkowania, a od 1 stycznia 2017 r. dla małych podatników oraz dla podmiotów dopiero rozpoczynających działalność wynosi ona 15% podstawy opodatkowania. Lista jednostek gospodarczych które mogą skorzystać z obniżonej stawki jest ograniczona przepisami Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawowe zagadnienia Krajowy Standard Rachunkowości Nr 2 oraz Ustawa o rachunkowości posługują się pojęciami „wartość księgowa/bilansowa” oraz „wartość podatkowa” aktywów i pasywów [1]. Różnice w prezentacji tych wielkości w bilansie nazywamy różnicami przejściowymi i różnicami trwałymi. Pierwsze dzielą się na dodatnie oraz ujemne i wpływają na wartość podatku w części odroczonej – jak sama nazwa wskazuje – w przyszłości zostaną wliczone do kalkulacji podatku w części bieżącej. Drugie różnice nigdy nie staną się wartościami podatkowymi, co wynika z licznych rozbieżności przepisów podatkowych i bilansowych. Różnice te nigdy nie będą miały wpływu na kalkulację podatku dochodowego. Z dodatnimi różnicami przejściowymi mamy do czynienia wtedy, kiedy pewne składniki bilansowe w przyszłości zostaną wliczone do podstawy opodatkowania i spowodują jej zwiększenie lub zrealizowanie. Składniki te będą działać na „+” względem podstawy do wyliczenia podatku dochodowego. Natomiast ujemne różnice przejściowe powstaną wtedy, kiedy odpowiednie pozycje bilansowe w przyszłości pomniejszą podstawę opodatkowania. Składniki te zadziałają więc na „-”. Różnice przejściowe mają więc wpływ na kwotę przyszłych zobowiązań wobec Urzędu Skarbowego (rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego), a także kwotę zwrotu podatku (aktywo z tytułu odroczonego podatku dochodowego). Prezentacja części odroczonej w bilansie Różnice przejściowe dodatnie i ujemne wpływają na wartości dwóch kont księgowych [2]: po stronie aktywów: po stronie pasywów: A. Aktywa trwałe V. Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe1. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania I. Rezerwy na zobowiązania1. Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego Zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, zarówno kwota wynikająca z aktywa, jak i rezerwy z tytułu podatku odroczonego, księgowana jest na koncie „Podatek dochodowy i inne obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego”. Zarówno aktywo, jak i rezerwa obliczane są jako iloczyn stawki podatku dochodowego obowiązującego w danym roku podatkowymi różnicy między wartością księgową a podatkową danego składnika. Konto Aktywo z tytułu odroczonego podatku dochodowego Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego Składniki aktywów wartość bilansowa wartość podatkowa Składniki pasywów wartość bilansowa > wartość podatkowa wartość bilansowa wartość podatkowa aktywów 36 000 zł, powstaje rezerwa z tytułu podatku odroczonego w wysokości= (40 000 – 36 000) *19% = 760 zł Art. 16 ust. 1 pkt 26a [3] Dokonano odpisu z tytułu aktualizacji 100% wartości należności od kontrahenta „XYZ” – zalega z zapłatą 8 miesięcy. Kwota należności wynosi 6 000 zł. Ujemna różnica przejściowa wartość bilansowa aktywów 0 zł wartość podatkowa aktywów 0 zł, powstaje aktywo z tytułu podatku odroczonego = 1 500 * 19%=285 zł Art. 16 ust. 1 pkt 57 [3] Naliczono miesięczny odpis amortyzacyjny środka trwałego (wartość początkowa 50 000 zł): amortyzacja podatkowa 1 250 zł (wg stawki 30%), amortyzacja bilansowa (metoda liniowa, stawka 20%) 833,33 zł. Dodatnia różnica przejściowa wartość bilansowa 49 166,67 zł > wartość podatkowa 48 750 zł, powstaje rezerwa z tytułu podatku odroczonego w wysokości (1 250 – 833,33) *19%= 79,17 zł Art. 32. ust. 1 [2],Art. 16i ust. 1 [3] Dokonano wyceny bilansowej należności i zobowiązań w walucie EUR – kwota należności po przeliczeniu – 83 400 zł, na dzień bilansowy 84 000 zł, kwota zobowiązań po przeliczeniu 93 500 zł, na dzień bilansowy 90 000 zł. Dodatnia różnica przejściowa wartość bilansowa należności 84 000 zł > wartość podatkowa należności 83 400 zł, powstaje rezerwa z tytułu podatku odroczonego w wysokości (84 000 -83 400) *19%= 114 zł. Dodatnia różnica przejściowa wartość bilansowa zobowiązań 90 000 zł > Tagibiznespodatek dochodowypodatek odroczonypodatkiprawoprzepisyZobacz także Pytanie: Jak zaprezentować w rachunku zysków i strat umorzoną część z tarczy PFR która została zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych i jak wpływa to na zysk do podziału? Jak wykazać umorzoną część z tarczy PFR w CIT-8? Pozostało jeszcze 90 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Autor: Katarzyna TrzpiołaDoktor nauk ekonomicznych w zakresie nauk o zarządzaniu, adiunkt na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, praktyk, wieloletni szkoleniowiec i dydaktyk, autorka wielu publikacji z zakresu rachunkowości finansowej podatkowej, MSSF i rachunkowości zarządczej. Współpracuje z następującymi redakcjami: Portal FK, Rachunkowości i Podatki dla praktyków, Nowe Standardy Sprawozdawczości Przedsiębiorcy skorzystali z rozmaitych form wsparcia, jakie dawały tarcze antykryzysowe i tarcza z PFR. Teraz Rząd zapowiedział kolejne tarcze branżowe. Jak wykazać otrzymaną pomoc w sprawozdaniu finansowym za 2020 z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn.: z 2020 r. poz. 1842) wprowadziła cały szereg instrumentów wsparcia dla przedsiębiorców. Sposób wykazania w sprawozdaniu finansowym otrzymanej pomocy jest uzależniony od jej charakteru. Dofinansowanie do wynagrodzeń i składek ZUS Zacznijmy od tych form pomocy bezzwrotnej, które ujmowane są jako pozostałe przychody operacyjne, a w rachunku zysków i strat na koniec roku obrotowego pojawią się odpowiednio w pozycji „Dotacje” w wariancie porównawczym lub w wariancie kalkulacyjnym. W taki sposób należy ująć dofinansowanie do wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne otrzymane od starostów przez mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa. Podobny charakter ma również dofinansowanie do wynagrodzeń i składek ZUS pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu w następstwie COVID-19 przyznawane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: „FGŚP”). Wymienione formy dofinansowania spełniają definicję przychodów z ustawy o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 30) i w sposób pośredni związane są z działalnością operacyjną jednostki. Pozostałe przychody i koszty operacyjne są związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a zalicza się do nich otrzymane nieodpłatnie aktywa, w tym środki pieniężne oraz umorzone zobowiązania (art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości). Otrzymane dofinansowanie ujmuje się w momencie wpływu na rachunek bankowy, a więc kasowo, a koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne należne za dany okres księgowane są na zasadach ogólnych jako koszty działalności operacyjnej i zobowiązania na podstawie listy płac. Zwolnienie ze składek ZUS Analogicznie jako pozostałe przychody operacyjne, wykazywana jest pomoc w formie zwolnienia z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz FGŚP za okres od 1 marca do 31 maja 2020 roku. W tym przypadku prawidłowe jest ujęcie zobowiązania z tytułu składek ZUS na podstawie listy płac, a następnie, w momencie uzyskania decyzji o zwolnieniu, odpisanie salda zobowiązania w pozostałe przychody operacyjne. Przy czym, w rachunku zysków i strat te przychody powinny, moim zdaniem, zostać ujęte w pozycji „Inne przychody operacyjne” w wariancie kalkulacyjnym lub w wersji porównawczej, ponieważ, zgodnie z obowiązującą praktyką, prezentuje się tu przychody z umorzenia zobowiązań niezaliczanych do finansowych, w tym publicznoprawnych. Częściowe zwolnienie z podatku od nieruchomości Ze swoistą formą umorzenia zobowiązania, ujmowanego także jako pozostałe przychody operacyjne, mamy do czynienia w przypadku częściowego zwolnienia z podatku od nieruchomości (dalej: „PON”). Zwolnienie to ujmowane jest jako zmniejszenie zobowiązania wobec gminy z tytułu PON, wcześniej zaewidencjonowanego na podstawie deklaracji. Zwolnienie zostanie więc ujęte po stronie debetowej konta „Zobowiązanie z tyt. PON” w korespondencji z kontem pozostałych przychodów operacyjnych po stronie kredytowej. W sprawozdaniu finansowym znajdą się one w pozycji „Inne przychody operacyjne” w wariancie kalkulacyjnym lub w wersji porównawczej. Odliczanie darowizn przekazanych na walkę z COVID-19 Przy tej okazji warto wspomnieć o przywilejach podatkowych w związku z pomocą jakiej przedsiębiorcy udzielają w walce z COVID-19. Przepisy podatkowe dają prawo do odliczenia darowizn przeznaczonych na cele walki z COVID-19 w rocznym zeznaniu podatkowym. W ewidencji księgowej przekazane na ten cel produkty gotowe, materiały, pieniądze czy środki trwałe ujęte zostaną jako pozostałe koszty operacyjne i ujawnione w pozycji „Inne koszty operacyjne” rachunku zysków i strat (poz. w wariancie kalkulacyjnym i w wariancie porównawczym). Rozliczenie mikropożyczki Wsparcie płynnościowe w postaci finansowania i pożyczek jest również jedną z form pomocy dla przedsiębiorców w związku z kryzysem wywołanym pandemią. Mikropożyczkę na prowadzenie działalności gospodarczej przyznaną przez starostę z Funduszu Pracy ujmuje się w momencie jej udzielenia w zobowiązaniach z tytułu pożyczek otrzymanych. W pasywach bilansu jest to linia „Zobowiązania krótkoterminowe wobec pozostałych jednostek z tytułu kredytów i pożyczek”. Odsetki od pożyczki zalicza się do kosztów finansowych. W mojej opinii, w przypadku umorzenia, odpisana wartość pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami powinna zostać zaksięgowana na zwiększenie innych przychodów finansowych i ujęta w pozycji w wariancie kalkulacyjnym rachunku zysków i strat lub w wariancie porównawczym. Zgodnie z praktyką księgową przychody z umorzenia zobowiązań o charakterze finansowym, takich jak kredyty czy pożyczki, przedstawia się jako przychody finansowe, w przeciwieństwie do przychodów z umorzenia zobowiązań niezaliczanych do finansowych, jakimi są zobowiązania podatkowe, które odpisuje się w pozostałe przychody operacyjne. Przychody i koszty finansowe są bowiem, ściśle powiązane z aktywami i zobowiązaniami o charakterze finansowym. Należy przy tym zaznaczyć, że w odpowiedzi na zadane pytanie, na stronie Ministerstwa Finansów pojawiła się informacja, że umorzenie zobowiązania z tytułu mikropożyczki ujmowane jest w pozostałych przychodach operacyjnych. Subwencja finansowej z PFR W ramach rządowego programu wsparcia finansowego przedsiębiorstw "Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm” niektórzy przedsiębiorcy otrzymali również tak zwaną „subwencję finansową”, której część, maksymalnie 75%, może zostać umorzona. Decyzja o ewentualnym częściowym umorzeniu będzie wydawana po 12 miesiącach od przyznania pomocy. Mimo użycia terminu „subwencja”, finansowanie ma w istocie charakter pożyczki, spełnia bowiem, definicję zobowiązania z art. 3 ust. 1 pkt 20 ustawy o rachunkowości. Dlatego w bilansie zobowiązanie to zostanie wykazane odpowiednio w podziale na część krótko i długoterminową: - jako zobowiązania długoterminowe/wobec pozostałych jednostek/kredyty i pożyczki - w pozycji: – dla tej części, której termin wymagalności wynosi powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, - jako zobowiązania krótkoterminowe/wobec pozostałych jednostek/inne - w pozycji - dla tej części, której termin wymagalności wynosi do 12 miesięcy od dnia bilansowego. W przypadku umorzenia części pożyczki z PFR odpis ten powinien, moim zdaniem, zwiększyć pozostałe przychody finansowe, choć i w tym przypadku na stronie Ministerstwa Finansów znalazła się informacja o ujęciu w pozostałe przychody operacyjne. Dla pożyczek otrzymanych w ramach tarczy antykryzysowej z PFR warto w bilansie dodać informację uszczegółowiającą do pozycji i Dodaną linię można na przykład nazwać „Pożyczka otrzymana z PFR”. Taka możliwość została przewidziana w art. 50 ust 1 ustawy o rachunkowości, a niewątpliwie wpłynie ona pozytywnie na wartość informacyjną sprawozdania finansowego. Ponadto, szczegółowe dane na temat form, kwot i warunków otrzymanej ze strony państwa pomocy powinny zostać również zawarte w informacji dodatkowej, gdyż wpływają one w istotny sposób na ocenę sytuacji majątkowej i finansowej oraz wynik finansowy jednostki. Należy się również spodziewać, konkretnych wskazówek dotyczących przygotowania sprawozdań finansowych za rok obrotowy 2020 w zakresie zagadnień związanych z pandemią Covid-19. Mają się one znaleźć w opracowywanym przez Komitet Standardów Rachunkowości dokumencie. * Uwaga: wszystkie oznaczenia pozycji w sprawozdaniach finansowych odnoszą się do wzoru SF z załącznika 1 do Ustawy rachunkowości. Polecamy też: Jak dokonać prawidłowej inwentaryzacji w czasach kryzysu Epidemia COVID-19 a możliwość zastąpienia spisu z natury metodą weryfikacji Sprawdź, jak zaplanować inwentaryzację

cit 8 a rachunek zysków i strat